اثرگوگرد برعملکرد، کیفیت و قابلیت انبارمانی دو رقم پیازخوراکی

  اثر مقادیر مختلف گوگرد عنصری (0، 50 ، 100، 150، 200 و250 کیلوگرم در هکتار) و گوگرد به همراه تیوباسیلوس (200 کیلوگرم در هکتار) به منظور بررسی اثر تیوباسیلوس بر عملکرد، کیفیت و قابلیت انبارمانی دو رقم پیاز خوراکی قرمز ری و سفید قم در مزرعه تحقیقاتی و آزمایشگاه گروه باغبانی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج در سال زراعی 1387 مورد مطالعه قرار گرفت. برای اجرای این تحقیق از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. اثر کود گوگرد بر عملکرد و میانگین وزن سوخ ارقام پیاز در سطح احتمال 5% معنی‌دار بود. حداکثر عملکرد و میانگین وزن سوخ با مصرف 200 کیلوگرم در هکتار گوگرد به همراه تیوباسیلوس بدست آمد. افزایش عملکرد و میانگین وزن سوخ در تیمار مذکور با افزایش وزن پهنک‌ها ارتباط داشت. صفات ارتفاع و قطر سوخ و ضخامت گردن سوخ نیز تحت تاثیر کود گوگرد قرار گرفتند. گوگرد بر مواد جامد محلول، ماده خشک سوخ، سفتی سوخ و میزان اسید پیروویک به عنوان عامل کیفی، اثر مثبت نشان داد و با افزایش مصرف گوگرد تا سطح 150 کیلوگرم در هکتار بر مقدار صفات فوق افزوده شد. کاربرد 200 و250 کیلوگرم گوگرد در هکتار موجب کاهش صفات کیفی فوق گردید. بیشترین مواد جامد محلول، ماده خشک سوخ، سفتی سوخ و میزان اسید پیروویک با مصرف 200 کیلوگرم در هکتار گوگرد به همراه تیوباسیلوس حاصل شد. کاربرد گوگرد بر درصد جوانه‌زنی و درصد کاهش وزن سوخ‌ها در انبار اثر مثبت داشت و افزایش مصرف گوگرد تا سطح 200 کیلوگرم در هکتار موجب کاهش درصد سوخ‌های جوانه زده و کاهش افت وزنی سوخ‌ها در انبار گردید. بین سطوح مختلف کود گوگرد و ارقام پیاز اثر متقابل معنی‌دار مشاهده شد. میزان عملکرد و میانگین وزن و ارتفاع سوخ در رقم سفید قم نسبت به رقم قرمز ری برتری داشت. بالاترین میزان تندی و کمترین درصد سوخ‌های جوانه‌زده نیز در رقم قرمز ری مشاهده شد. براساس نتایج این پژوهش تیمار کودی 200 کیلوگرم در هکتار گوگرد به همراه تیوباسیلوس تاثیر قابل ملاحظه‌ای در افزایش عملکرد و کیفیت دو رقم پیاز مورد مطالعه در شرایط مزرعه داشت.